نيمه غايب

سناپور

نیمه غایب درباره نسلی ست که در آغاز دوران جدید کشور، سال های بعد از جنگ، دانشجویند. جهان را دارند تازه تازه کشف می کنند، عاشق می شوند، سیاست می ورزند، درس می خوانند و زندگی می ­کنند. سال هایی که اختلاف پدران و پسران کمکم عیان می شود و پسری می تواند بیخیال خانواده شود و تنها زندگی کند. سال هایی که دخترها می توانند طغیان کنند و از عشق شان یا علایق شان حرف بزنند. نگرانی و اضطراب روح عمومی نهفته در داستان است. نگرانی و افکار درهم ذهن از آدم ها و فضای داستان جدا نیست.شاید تنها صحنه ای که کمی امید به دل راه می دهد زمانیست که

“حالا تن بی گوشت بیژن و زین سفت موتور با تن او یکی شده و روی خیابان ناپیدا، شیئی است سخت که در زمان سیلان می کند و پیش می رود و همه چیز را پشت سر می گذارد و نمی گذارد ساختمان های شیشه ای و آجری، روشن و تاریک، با ماشین ها و عابران، باقی بمانند. فقط نسیم است که همراه آن ها می آید. بیژن حرف می زند و نواری بی قطع از چهره ها و اتفاقات را پشت هم ردیف می کند؛ کسانی که درست با اوتا نکرده اند و اتفاقاتی که در آن ها حقی از او ضایع شده است. تا نواری می خواهد به آخر برسد فرح چانه اش را از پشت او بر می دارد و با سئوالی تازه، سر نوار دیگری را به دست او می دهد و دوباره چانه به کتف او می گذارد و چشم به اشک افتاده اش از باد سرد را می بندد و دوباره باز می کند تا مبادا نسیم غیبش بزند.”

رمان نیمه ی غایب، در سویه ای واقع گرایانه، روایت کنش های درونی و بیرونی شخصیت های سرگشته ای است که در پی هویتی نامعلوم درنوسان اند. اثری با روایت های پازل وار و راوی های متعدد که در کنار هم دنیای داستان را کامل می سازند. نویسنده احساس نیرومند خود را نسبت به واقعیت محض وملموس کنار می گذارد و در اساس واقعیت نظام اجتماعی و ضرورت دگراندیشی و تحول را به خواننده عرضه می کند